C E N N I K

Lekarz na pierwszym spotkaniu zbiera od rodzica / rodziców  wywiad, uwzględniający tzw. wywiad rozwojowy i rodzinny dziecka.  Lekarz analizuje również ewentualną dotychczasową dokumentację medyczną dziecka, a także często zapoznaje się z wcześniej prowadzoną diagnostyką, np. w Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej. Kolejnym etapem tworzenia diagnozy jest badanie dziecka. Po postawieniu diagnozy lekarz wdraża leczenie, które sprowadza się do leczenia farmakologicznego i/lub terapii (rodziny, indywidualnej lub grupowej). Dziecko przyjmujące leki musi być pod stałą opieką lekarską.

Z reguły kolejną konsultację zaleca się w przeciągu miesiąca – półtora od pierwszej wizyty.  Lekarz ocenia wtedy efekty leczenia, oraz aktualny stan psychiczny pacjenta.  W razie potrzeby modyfikuje lub podtrzymuje dotychczasowe leczenie. Odbywa się psychoedukacja pacjenta i rodziny, a także rozmowa terapeutyczna z pacjentem.

Lekarz na pierwszym spotkaniu zbiera od pacjenta szczegółowy wywiad, uwzględniający dotychczasowe leczenie psychiatryczne, wywiad rodzinny, obciążenia somatyczne itd.  Lekarz analizuje również dotychczasową dokumentację medyczną pacjenta. Czasami zleca wykonanie dodatkowych badań laboratoryjnych. Po postawieniu diagnozy lekarz najczęściej wdraża leczenie farmakologiczne. W razie potrzeby pacjent jest kierowany na dodatkowe oddziaływania psychoterapuetyczne. 

Z reguły kolejną konsultację zaleca się w przeciągu miesiąca – półtora od pierwszej wizyty.  Lekarz ocenia wtedy efekty leczenia, oraz aktualny stan psychiczny pacjenta. W razie potrzeby modyfikuje lub podtrzymuje dotychczasowe leczenie. Odbywa się psychoedukacja, a także rozmowa terapeutyczna z pacjentem.

Pierwsze spotkania pacjenta z psychoterapeutą służą diagnozie, czyli poznaniu problemu z jakim zgłasza się pacjenty. Diagnoza jest fundamentem terapii. Od prawidłowego rozpoznania zaburzenia zależy cały dalszy proces "leczenia". 

Celem terapii jest przede zmiana negatywnych, nieadekwatnych myśli i przekonań na takie, które służą pacjentowi i nie mają negatywnego wpływu na jego samopoczucie. Za zmianą myślenia idzie też modyfikacja zachowań pacjenta na bardziej adaptacyjne i nieprzysparzające cierpienia. Techniki stosowane podczas terapii mają na celu zmianę destrukcyjnych wzorców zachowania pacjenta, na bardziej przystosowawcze poprzez wyposażenie go w odpowiednie narzędzia do lepszego kontrolowania swoich myśli i emocji.

Psycholog udzielający porady może diagnozować, oceniać i pomagać w rozwiązaniu trudności przystosowawczych, takich jak radzenie sobie ze stresem życia codziennego. Porada bardziej skupia się na wzmacnianiu zasobów osoby, usuwaniu przeszkód na drodze do jej rozwoju oraz udzieleniu wsparcia w trudnych momentach życia, niż na przezwyciężaniu zaburzeń czy deficytów, będących w centrum uwagi psychoterapii. 

Badanie psychologiczne polega na wykonaniu przez pacjenta serii zadań. Badanie zawsze poprzedzone jest wywiadem z osobą badaną. Czas trwania procesu diagnostycznego zależy od zakresu diagnozy, wieku osoby badanej i jej indywidualnych możliwości, warunków organizacyjnych. Na wniosek osoby badanej (w przypadku osoby niepełnoletniej – jej opiekuna prawnego) istnieje możliwość wydania pisemnej opinii psychologicznej w oparciu o informacje z przeprowadzonej diagnozy.

Badania realizowane w Orthomental: badanie intelektu, osobowości, funkcji poznawczych.

To najczęściej badania do celów orzeczniczych (stopień niepełnosprawności, opinie dla ZUS, KRUS). Psycholog stosuje wówczas kilka testów psychologicznych. Po 1-2 spotkaniach z pacjentem następuje opracowanie wyników i wydanie opinii na piśmie.

Spotkania z pacjentem lub jego rodzicami.  Najczęściej kierowane do pacjentów z zaburzeniami zachowania, w spektrum autyzmu lub z diagnozą ADHD.

Spotkania z pacjentem mogą być nastawione na rozwijanie np. komunikacji społecznej, zabawy, umiejętności nawiązywania i podtrzymywania relacji, samodzielności itp. Cel zajęć indywidualnych ustalany jest przez terapeutę prowadzącego z pacjentem oraz jego rodzicami.

Natomiast spotkania z rodzicami pełnią funkcję psychoedukacyjną, wychowawczą i wspierającą.  Celem spotkań jest opracowanie metod radzenie sobie ze stresem, trudnymi emocjami własnymi i swojego dziecka, nauka stawiania dzieciom granic, oraz poznanie praktycznych sposobów na zwiększenie efektywności kompleksowych oddziaływań terapeutycznych dzieci w spektrum autyzmu i z ADHD.

Trening umiejętności społecznych, to grupowe zajęcia mające na celu poprawę funkcjonowania w sytuacjach społecznych.  Zajęcia skierowane są do dzieci: w spektrum autyzmu, z ADHD, przejawiających zaburzenia zachowania, nieśmiałych, mających trudności z nawiązywaniem satysfakcjonujących relacji z innymi, przejawiających trudności z adaptacją do nowych sytuacji.

Podczas treningu umiejętności społecznych podejmuje się pracę nad: umiejętnością nawiązywania relacji z innymi, kontrolowaniem własnych emocji, umiejętnością współpracy w grupie, umiejętnością samokontroli (kontroli zachowania), umiejętnością rozwiązywania konfliktów, przestrzeganiem społecznych zasad, modyfikowaniem zachowań na bardziej aprobowane społecznie.

Diagnoza logopedyczna/ neurologopedyczna obejmuje wywiad z pacjentem (a w przypadku osoby niepełnoletniej, także z jego opiekunem prawnym).Kolejnym etapem diagnozy logopedycznej jest badanie mowy, oraz rozumienia pojedynczych wyrazów, prostych poleceń, złożonych poleceń. Logopeda ocenia także  sprawność: narządów artykulacyjnych (tj. języka, warg, podniebienia), zgryzu, prawidłowości funkcjonowania aparatu oddechowego. Sprawdzany jest także słuch fonemowy i wymowa pacjentaw czasie wypowiedzi spontanicznych.

Na koniec logopeda podsumowuje wyniki diagnozy i przedstawia je rodzicowi. Jeśli jest to możliwe, stara się również zarysować plan terapii oraz przekazuje zalecenia do pracy.

Spotkania, które są kontynuacją diagnozy logopedycznej/ neurologopedycznej. Celem terapii logopedycznej jest między innymi: usprawnienie motoryki narządów mowy, korekcja wad wymowy, usprawnianie funkcji językowej, oddechowej oraz fonacyjnej, usuwanie zakłóceń procesu porozumiewania się.

Diagnoza pacjenta w kierunku zaburzeń ze spektrum autyzmu przeprowadzana jest w oparciu o standard MAA (Multi-Agency Assessment). Jest to diagnoza zespołowa, przeprowadzana przez zespół specjalistów w składzie: lekarz w psychiatra dzieci i młodzieży, psycholog, neurologopeda i oligofrenopedagog, mających doświadczenie w diagnozowaniu  całościowych zaburzeń rozwojowych.   Procedura diagnostyczna jest długotrwała, wieloetapowa i pracochłonna, gdyż uwzględnia wszystkie sfery rozwoju dziecka. 

Diagnoza składa się z kilku spotkań w trakcie których przeprowadzany jest szczegółowy wywiad lekarski w tym analiza dotychczaasowej dokumentacji dziecka, badanie lekarskie dziecka, badania psychologiczne i logopedyczne, uwzględniające diagnozę funkcjonalną, oraz badanie protokołem ADOS-2 i ADI-R. Zespołowe formułowanie diagnozy zwiększa jej trafność. 

Ostatnim etapem jest przekazanie diagnozy rodzicom przez jednego ze specjalistów.  Podczas tego spotkania omawiamy wyniki poczynionych obserwacji, informujemy o możliwościach dalszego postępowania terapeutycznego, a także wyjaśniamy wszelkie wątpliwości. Rodzice otrzymują opis procesu diagnostycznego na piśmie.

ADOS-2  (Autism Diagnosis Observation Schedule) to specjalnie przygotowany protokół obserwacji, określany jako “złoty standard” w diagnozie zaburzeń ze spektrum autyzmu. Jest narzędziem przeznaczonym do oceny diagnostycznej dzieci, adolescentów i dorosłych z podejrzeniem ASD. 

Celem zastosowania narzędzia jest ocena różnych sfer funkcjonowania, ważnych z punktu widzenia ASD, takich jak komunikacja społeczna, zabawa czy zachowania stereotypowe. Badanie trwa około godziny i polega na proponowaniu przez diagnostę różnych zabaw czy tematów do rozmowy, zależnie tego w jakim wieku jest badana osoba. ADOS-2 pozwala dzięki temu na analizę i ocenę nieprawidłowości charakterystycznych dla spektrum autyzmu. 

Diagnozę narzędziem ADOS-2 przeprowadza certyfikowany diagnosta, przeszkolony w kierunku badania oraz interpretacji uzyskanych danych. Wyniki uzyskane w badaniach ADOS-2 na całym świecie są porównywalne.

Wywiad do diagnozowania autyzmu ADI-R (Autism Diagnostic Interview – Revised, ADI-R) to specjalnie przygotowany wywiad diagnostyczny, określany jako “złoty standard” w diagnozie zaburzeń ze spektrum autyzmu.  Podobnie jak ADOS-2 umożliwia ocenę diagnostyczną dzieci, adolescentów i dorosłych z podejrzeniem ASD. ADI-R skutecznie różnicuje autyzm od innych zaburzeń rozwojowych. 

Diagnosta zadaje pytania rodzicowi/ opiekunowi lub partnerowi ( w przypadku osób dorosłych), znającemu przebieg rozwoju i bieżących zachowań osoby badanej. ADI-R składa się z 93 pytań, odnoszących się do trzech dziedzin funkcjonowania:  języka i komunikacji, wzajemności interakcji społecznych oraz powtarzalnych i stereotypowych wzorców zachowań i zainteresowań. Następnie diagnosta przypisuje oceny punktowe i interpretuje wyniki przy pomocy algorytmów diagnostycznych dostosowanych do wieku osoby badanej. Badanie trwa zwykle od 1,5 do 3 godzin.

Rzetelna diagnoza autyzmu to skomplikowany proces. Bardzo często wymaga współpracy specjalistów różnych dziedzin (m.in. psychiatrii, psychologii, neurologopedii, integracji sensorycznej, pedagogiki specjalnej). Dlatego tak ważne są wystandaryzowane narzędzia diagnostyczne, które mogą stanowić podstawę diagnozy. 

ADOS-2 i ADI-R  to obecnie instrumenty diagnostyczne, stanowiące razem tzw. „złoty standard” diagnozy spektrum autyzmu na całym świecie. Oznacza to, że na podstawie wiarygodnych dowodów naukowych szerokie grono specjalistów uznało je za najlepsze i najskuteczniejsze postępowanie wspierające proces diagnostyczny zaburzeń ze spektrum autyzmu. 

Wczesna diagnoza daje możliwość skorzystania ze specjalistycznej, właściwie ukierunkowanej wczesnej interwencji terapeutycznej. Pozwala pacjentom dać lepszą szansę na rozwój, większą samodzielność i zrealizowanie potencjału każdego dziecka. 

Wizyta obejmuje wywiad lekarski i badanie ortopedyczne. W razie potrzeby lekarz podczas wizyty wykonuje badanie USG

Obejmuje wywiad lekarski, badanie ortopedyczne, skierowanie na badania obrazowe i laboratoryjne.

• terapia kwasem hialuronowym – do zabiegu należy doliczyć koszt konsultacji lekarskiej,

• punkcja stawu, 

• blokady sterydowe,  

Wszystkie iniekcje wykonywane są w znieczuleniu miejscowym, pod kontrolą aparatu USG.

W leczeniu uszkodzeń i przeciążeń narządu ruchu stosujemy PRP – osocze bogatopłytkowe. Jest to koncentrat płytkowy otrzymywany z krwi pacjenta za pomocą odpowiedniego zestawu do separacji.  PRP ma udowodnioną skuteczność w leczeniu tendinopatii, uszkodzeń mięśni, zaburzeń zrostu kostnego, regeneracji stawów.

Efektem zabiegu jest pobudzenie procesów regeneracji tkanek, tworzenie nowych naczyń krwionośnych oraz produkcja kolagenu. Dzięki tej metodzie można odtwarzać uszkodzone tkanki i struktury w przypadkach takich, jak m.in.: łokieć tenisisty, łokieć golfisty, opóźniony zrost kości, ostrogi piętowe, kolano skoczka, uszkodzenia ścięgien i mięśni, zwyrodnienie ścięgna Achillesa.

Zabieg przeprowadzany w gabinecie jest szybki i bezpieczny dla pacjenta. Dzięki zastosowaniu czynników z własnej krwi wykluczona jest reakcja uczuleniowa.

Do zabiegu należy doliczyć koszt konsultacji lekarskiej.